Ekrem Güyer - Müzehher Güyer aşkı
Yıl 1943 Ankara radyosunda yüzlerce kişinin girdiği sınavdan sadece bir kişi radyoda stajyer sanatçı olma gurunu yaşıyordu. İzmir’den gelmiş ve 22 yaşındaki bu delikanlının adı Ekrem'di. Aynı dönemlerde Ankara Radyosu'nda güzel, sakin ve kendi kadar sesi de güzel olan hanımefendi Müzeher Özerinç'te stajyer solistlik eğitimini alıyordu.
Önceleri başlayan mesai arkadaşlığı kısa zamanda aşka dönüşüyordu. Ve bu aşklarını nikah masasındaki "EVET" kelimesi ile noktalıyorlardı. Tarih 1944… Kendilerine göre dünyalarını kurmuşlardı. Mutluk kuşları hep bahçelerinde geziyordu. İki yıl sonra çocukları Metin dünyaya geldi.
Ekrem bir gün ud'unun tellerine vururken sadece sevdiği kadını düşünüyor ve onun için bir beste hazırlıyordu.
Şarkıyı birlikte söylediler. Sonra Zeki Müren, Hamiyet Yüceses, Müzeyyen Senar derken binlerce kişinin kulağında çınlıyor ve dilinde nağmeleşiyordu. Binlerce kişinin aşklarına tercüman oluyordu aşkları.
Yıl 1954, soğuk ve sisli günlerinden birini yaşıyordu Ankara. Tarih 16 Şubat Ankara Numune Hastanesi'nin acilinde bu aşkın son şarkısının taksimi başlamıştı. Üç gün çalıştı doktorlar. Durduramadılar Ekrem'in midesindeki kanamayı. Ama esas kanayan yara Müzeher'in kalbindeydi. Türk musikinin kalbindeydi. 19 Şubat 1954 günü Ekrem Güyer radyolarda sesi ile ve Müzeher’in kalbinde aşkı ile yaşıyordu.
Müzeher oğlu Metin ile yalnız kalmıştı. Ayaklarının üstünde durmaya çalışacaktı. Nasıl unutacaktı bu aşkı.
Günlerden bir gün Müzeher Hanım radyo evinin koridorunda elinde bir kâğıtla bekliyordu. Bestekar Şekip Ayhan Özışık ile karşılaşır. Konuşurlar elindeki kâğıtta unutulmayan ve unutulmayacak aşkının güftesi vardı.
Şekip Ayhan Özışık bu sözleri Karciğar makamında besteledi.